Hidde duwt zijn bord aan de kant en rent naar de keuken. Klimt op het aanrecht en gaat met zijn neus tegen het raam geplakt naar buiten zitten kijken. Ehhh…ik begrijp niet goed wat er gebeurt. We zijn net aan tafel gegaan voor het avondeten. Pasta. Hidde’s lievelingseten. Dus dat hij van tafel rent, is opvallend.
Omdat hij er zo lief bij zit, laten we het maar zo. Als hij uitgekeken is, komt hij vanzelf weer aan tafel om zijn bord pasta leeg te eten. Dachten we…
Ondertussen vertel ik mijn man enthousiast dat Hidde en ik gister nieuwe laarzen voor hem hebben besteld. Groene laarzen, die ieder moment bezorgd kunnen worden.
Bij mijn man gaat er direct een lampje branden. Bij mij nog niet 🙈
Hidde vroeg me voor het eten wanneer zijn groene laarzen nou toch zouden komen. Tussen het avondeten en dat je in bed een boekje leest, zei ik hem. Niet echt een duidelijk antwoord, zie ik nu.
Terwijl ik met mijn hoofd boven de stomende pannen hing om te zorgen dat de pasta niet overkookte en ondertussen alle prikkels uit de woonkamer trotseerde, leek het een heel goed antwoord. Meer dan dat wist ik namelijk ook niet.
Herkenbare situatie of niet soms?
Toen we aan tafel gingen om te eten, was dat voor Hidde de trigger. Zijn laarzen konden nu elk moment komen. En daar moest ie bij zijn! Volkomen logisch.
Maar om hem nou 2 uur lang voor het raam te laten zitten wachten…
Dus ging mijn man tekenen. Om Hidde te laten zien wanneer zijn laarzen zouden komen.
Met als doel dat Hidde weer overzicht had op de situatie en aan tafel kon komen om zijn bord leeg te eten.
Heel even stond mijn man met zijn handen in zijn haar. Waar te beginnen? Hoe te tekenen…
Eerst moesten we een paar dingen bepalen:
Wanneer komen de laarzen?
Dit wisten we natuurlijk niet precies. Ergens tussen 18 en 20 uur; tussen het avondeten en het moment dat Hidde in bed een boekje leest. We kozen voor het laatste moment.
Hoe komen die laarzen hier? Wie komt ze brengen?
Met de DHL dus met een geel busje. De laarzen zitten vermoedelijk in een doos.
er komt een bezorger in een geel-rode jas aan de deur.
Het wat, wie en waar zijn duidelijk.
Het gaat om de groene laarzen voor Hidde en het gebeurt allemaal thuis.
Duidelijkheid op de 5 dus (methode geef me de 5).
Vervolgens tekende mijn man alle dingen die moesten/gingen gebeuren totdat de groene laarzen zouden arriveren. Eerst een bord pasta, stoeien, in bad, tanden poetsen, pyjama aan en in bed een boekje lezen. En als laatste de groene laarzen in een doos. De gele bus van de DHL hoefde er van Hidde niet bij.
Terwijl mijn man tekende, zag ik Hidde’s lijfje ontspannen. De onduidelijke situatie werd hem duidelijk. De bezorging van de groene laarzen kreeg een plek. Toen de tekening af was, kon hij weer aan tafel komen om zijn pasta op te eten. Zijn lievelingseten!
Nog geen 20 minuten later stond de DHL bezorger aan de deur met de groene laarzen. In een plastic zak.
Maar dat maakte Hidde op dat moment niet uit. Hij had zijn nieuwe laarzen!
Sta jij ook weleens met je handen in het haar? Zo’n moment dat je even niet weet wat of hoe je iets moet tekenen? Groene regenlaarzen bijvoorbeeld, van het aanrecht afkomen of je bord leeg eten bijvoorbeeld. Dat de kinderen thuis of in de klas je aankijken met zo’n gezicht van huh, wat teken jij nu!?
Geen nood! Het maken van herkenbare tekeningen kan jij ook.
Hoe?
Kom op maandag 19 of donderdag 22 april naar mijn gratis Masterclass én leer hoe je eenvoudige en herkenbare symbolen tekent om dagelijks te gebruiken in de communicatie met kinderen met autisme.
Na de Masterclass zit je tjokvol teken-inspiratie, heb je een flink aantal nieuwe symbolen leren tekenen en ga je enthousiast de deur uit. Figuurlijk dan want de Masterclass is online vanuit huis te volgen.
